بررسی جنبه های بالینی و آزمایشگاهی بیماران مبتلا به کاوازاکی بستری شده در بیمارستان کودکان بندرعباس طی سال های ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۹

سابقه و هدف: کاوازکی یک واسکولیت سیستمیک با علت ناشناخته و با شیوع روز افزون در دوران کودکی است که می تواند به بیماری های اکتسابی قلب نیز منجر گردد. هدف از این مطالعه بررسی تظاهرات بالینی و دموگرافیک این بیماری در کودکان مراجعه کننده به بیمارستان کودکان بندرعباس بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مجموعه موردی (case series) در بین 83 بیمار مبتلا به کاوازاکی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان بندر عباس از سال 1387 تا 1389 صورت گرفت. معیار تشخیصی شامل تب، راش پوستی، کونژنکتیویت دو طرفه غیرچرکی، اریتم و پوسته ریزی انتهای اندام، تغییرات مخاط دهان و حلق بود. سن، جنس، تغییرات بالینی و پاراکلینیکی بیماران، و هم چنین بروز فصلی بیماری ارزیابی شد. نتایج: از 83 بیمار مورد مطالعه 23 نفر دختر (7/27 درصد) و 60 بیمار پسر (3/72 درصد) بودند. محدوده سنی از 3 ماه تا 13 سال متغیر بود. در فصول بهار و زمستان بروز بیماری بیشتر بود. تب در 100 درصد موارد، درگیری اندام در 45 بیمار (1/54 درصد)، کونژنکتیویت در 39 نفر (1/46)، راش پوستی در 46 مورد (4/55 درصد)، لنفادنوپاتی در 21 بیمار (3/25 درصد) مشاهده شد. در 80 درصد موارد لوکوسیتوز، 6/43 درصد ترومبوسیتوز و 6/73 درصد رسوب اریتروستی غیرنرمال در یافته های آزمایشگاهی گزارش شده بود. در 11 درصد کودکان نیز عوارض قلبی به وجود آمده بود.نتیجه گیری: در نظر داشتن بیماری کاوازاکی به عنوان یکی از تشخیص های افتراقی در کودکان با تب طولانی بدون پاسخ به درمان آنتی بیوتیکی، جهت جلوگیری از عوارض قلبی ناشی از این بیماری، پیشنهاد می شود.